Şiir’in kendisi deva yazması ise şifadır.
Gevrek erik dalında beyaz cılız bir çiçek,
Bir armağan misali adanmış derin kış güneşine, niyeti meyve vermek
Zordur anlaması açması neden bu kadar erken,
Sessizce, yavaşça ve kendiliğinden.
Kardan, borandan perişanlığa
Yazdan, bahardan kopmaya
Aklında sadece güneş ve güneş gibi uzanmak sonsuza
Sayılı gün uru olmayan beyazın saflığında
Sabrında saklı bir acı iki dirhem gözyaşı
Çiy yağmış üstüne, güneş kayıp, pusulası paslı
Eriğin yüreği bir yumruk kadar sert
Belki toprağın altında kaç kere çatlatacak onu dert
berrali 