Kendinle kalmak deyince. Sadece çocukların başarabildiği ve büyürken giderek ellerimizden kaybolan sihirli bir değnek, değil mi? Kaçma, sorularım var:
- Doğayla en son ne zaman baş başa kaldın ve kimseyi yargılamadan geçirdiğin bir gün oldu mu? Yargıladıkça saflığın bozuluyor yargıladığına dönüyorsun, haberin olsun.
- En son kime karşılıksız hediye verdin, bir çift güzel söz, bir tutam çiçek, bir coşku, bir umut ya da da mutluluk? Vermeden alınmıyor bilesin.
- Ne ektin ki ne biçmeyi bekliyorsun? Mutluluk ekersen mutluluk biçersin, fırtına ise fırtına, seçim senin hakkın biliyorsun.
- En son ne zaman bir durumu olduğu gibi kabul ettin, saçmalamayıp değiştirmeye kalkmadın? Diğerlerini ikna için debelenirsen batarsın, kabul erdemdir, siktir etmelisin biliyorsun.
- En son ne zaman olaylar istediğin gibi gelişti, neye niyet ettin ki? Neye niyet ona kısmet, niyetsiz olmuyor bu işler biliyorsun.
- En son ne zaman kendine, isteyene nasıl yardım edebilirim diye sordun, kimin hayatında bolluk yarattın? Yaşam amacını bulmadan kendine yardım edemezsin.
- En son ne zaman kendini kendin gibi diğerlerini olduğu gibi kabul ettin? Sonsuz olasılık diyarına hoş geldin.
berrali 